Gérard Lauzier
Ο Gerald Lauzier είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες κι αντιφατικούς ανθρώπους που συνδέθηκε ποτέ με τον κόσμο κόμικς (και όχι μόνο). Γεννήθηκε στη Μασσαλία το Νοέμβριο του 1932 κι έφυγε από τη ζωή το Δεκέμβρη του 2008. Σ’ αυτά τα 76 χρόνια όμως πρόλαβε να κάνει πολλά και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία. Έζησε σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους, σπούδασε αρχιτεκτονική και φιλοσοφία, εξάσκησε διαφορετικά επαγγέλματα και διέπρεψε ως κινηματογραφιστής. Ανάμεσα σ’ όλα αυτά όμως έγινε ένας από τους πλέον ρηξικέλευτους δημιουργούς κόμικς που έβγαλε ποτέ η γαλλία. Μέσα από τα σενάρια του κατάφερε να αποτυπώσει την παράνοια μιας εποχής ρευστής, που έσφυζε από στομφώδεις διακηρύξεις αλλά και από συλλογικές φαντασιώσεις που κατέρρεαν. Τα σενάρια του είναι δύσκολα κι εκνευριστικά και δε προσφέρουν εύκολα συμπεράσματα. Όμως χάρη στο θεατρικό στήσιμο των ιστοριών του και στη χρήση της ψυχανάλυσης επιτυγχάνει την αποδόμιση των στερεοτυπικών ρόλων της δυτικής κοινωνίας και την ανάδειξη των δομικών της αντιφάσεων. Τα θέματα του έχουν να κάνουον με τις έμφυλες σχέσεις, με τα αριστερά και τα καλλιτεχνικά τοτέμ και φυσικά τον αλλοτριωτικό αστικό τρόπο ζωής. Όμως ο Lauzier δεν αναζητά μια αγαλιαστική συμφιλίωση, φαντιθέτως, ακατδεικνύει τα πολεμικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας τόσο βουτηγμένης στην υποκρισία που αδυνατεί να βρει την έξοδο έστω και για μια στιγμή. Πολλές φορές μάλιστα, η μηδενιστική του κριτική τον κάνει να φαίνεται αντιδραστικός. Αλλά εκεί κρύβεται μάλλον η καθαρτική απόλαυση που χαρίζει μέσα από τις ιστορίες του.
Η ζωή του Lauzier λοιπόν, δε θα μπορούσε παρά να είναι εξίσου μπερδεμένη με τις αφηγήσεις του. Μετά το πέρας των σπουδών του έφυγε για τη βραζιλία όπου έζησε μεταξύ του 1956 και του 1964 δουλεύοντας στη διαφήμιση και σε εφημερίδες ως γελοιογράφος. Πράγμα το οποίο συνέχισε και μετά την επιστροφή του στη γαλλία. Το 1974 εκδίδει τα πρώτα του κόμικ με τους τίτλους “Lili Fatale” και “Certain Malaise”. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε να δημοσιεύει στο περιοδικό Pilote, μια συνεργασία που συνεχίστηκε μέχρι του τέλος της δεκαετίας του 1980. Ακολούθησαν εκδόσεις των ιστοριών του σε άλμπουμ, αρκετές εκ των οποίων αναδημοσιεύθηκαν στη βαβέλ και στο Παρα Πέντε. Το αντιφατικό με όλα αυτά είναι πως παράλληλα ο Lauzier συνέχισε την καριέρα του στον κινηματογράφο συμμετέχοντας ως συγγραφέας σε ταινίες όπως “Ο Αστερίξ κι η Κλεοπάτρα” ή “Ο πατέρας μου ο ήρωας” με τον Ζεράρντ Ντεμπαρντιέ.
Η παρακάτω παρουσίαση του Lauzier δημοσιεύθηκε το Φεβρουάριο του 1984 στο τεύχος 34 της βαβέλ. Κι ακολουθεί και μια αυτοτελής ιστορία σε περίπτωση που δεν πιστεύετε τα όσα λέμε παραπάνω.