Το όνομα του Enrique Sanchez Abuli το έχουμε συναντήσει πολλές φορές ως υπογραφή δίπλα συνήθως σε σκοτεινές ιστορίες κόμικ. Πάντα όμως δίπλα σε κάποιο άλλο, περισσότερο αναγνωρίσιμο· προφανώς το όνομα κάποιου σχεδιαστή. Περίεργο; Όχι βέβαια. Το περίεργο έγκειται μάλλον στη συγκεχυμένη αντίληψη που επικρατεί γύρω από το τι είναι τα κόμικς, πως κι από πόσους φτιάχνονται κ.ο.κ. Ο Abuli λοιπόν, ο οποίος γεννήθηκε το 1945 στη Γαλλία, είναι ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους διεθνώς, ισπανούς σεναριογράφους κόμικς. Κι όχι αδίκως. Έχει δουλέψει μαζί με αρκετούς σχεδιαστές παράγωντας διαφορετικού είδους αλλά πάντα ποιοτικά σενάρια.

H συνεργασία του με τον επίσης ισπανό Jordi Bernet είναι ίσως η πλέον αναγνωρίσιμη δουλειά και των δύο. Ο Abuli είχε φανταστεί και γράψει κείμενα για έναν ιταλό γκάνγκστερ ονόματι Luca Torelli αλλά ο τρόπος με τον οποίο έδωσε ζωή στα σενάρια του ο αμερικανός κομιξάς Alex Toth έκαναν τη συνέχεια της συνεργασίας αδύνατη. Λίγο καιρό αργότερα ήρθε σε επαφή με τον Bernet κι έτσι γεννήθηκε ο γνωστός σε όλους μας Torpedo! Μια μακροβιότατη σειρά που ξεκίνησε το 1983 και συνεχίστηκε μέχρι το 2004. Τα έντονα μαύρα και τα noir εκφρατικά μέσα δεν αφήνουν πολλές αμφιβλίες. Ενώ δε γίνονται σαφείς χρονικές αναφορές (πέραν μιας περιπέτειας που εκτυλίσεται στην Ισπανία στο φόντο του εμφυλίου το 1936, μιας αναφοράς την ποτοαπαγόρευση αλλά και την επανάσταση στην Κούβα), το ιστορικό πλαίσιο είναι αρκετά σαφές. Μέσα από τις περιπέτειες του Torpedo και του πολωνοαμερικανού συνεργάτη του Rascal, σκιαγραφείται η περίοδος του μεσοπολέμου στις Η.Π.Α. Η κρίση του ’30, οι φτωχογειτονιές των αμερικάνικων μεγαλουπόλεων που σφύζουν από το μπλέξιμο των μεταναστών, οι γιγάντιες μεταλλικές καυτασευές που ορθώνονται πάνω από σκοτεινά σοκάκια και φυσικά οι ιταλοί -κι όχι μόνο- γκάνγκστερς, οι διεφθαρμένοι μπάτσοι, οι καθωσπρέπει κύριοι και κυρίες της καλής κοινωνίας, αποκτάνε ζωή μέσα από το σκληρό ασπρόμαυρο του Bernet και τα ιδιοφυή σενάρια του Abuli. Το αποτέλεσμα είναι μεν μια σειρά από χιουμοριστικές περιπέτειες γεμάτη από μη θετικούς ήρωες, οι χαρακτήρες των ηρώων όμως αυτών έχουν βάθος κι η σκηνοθεσία ακολουθεί αναπάντεχα κι υποβλητικά μοτίβα, έτσι που αυτό το -ομολογουμένως πολυπαιγμένο- σκηνικό να μην είναι άλλη μια παράθεση από φετίχ και στερεότυπα.

Όμως ο Torpedo, δεν είναι η μόνη εξαιρετική δουλειά του Abuli και σίγουρα όχι η μόνη στην οποία εντριφεί στην αμερικάνικη πραγματικότητα του περάσματος από τον 19ο στον 20ο αιώνα. Μαζί με τον Bernet αλλά και με άλλλους έχει γράψει εξίσου ευρυματικά σενάρια με καουμπόηδες και φτωχοδιαβόλους της εποχής. Εν τω μεταξύ, μαζί με τον Genies δημιούργησαν στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ένα σχεδόν cyberpunk περιβάλλον, όπου ακολουθούμε ένα ακόμη κάθαρμα, τον Alex Magnum, στις περιπέτειες του.

Στην παρακάτω συνένετυξη, η οποία παρουσιάστηκε στο τεύχος 74 της βαβέλ τον ιούνιο 1987, ο Abuli, ξεδιπλώνει ένα λόγο ιδιαίτερα απολαυστικό κι ιδιαίτερο εξηγώντας διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα για το ρόλο των σεναριογράων και τις διαφορές ανάμεσα στη Γαλλία και την Ισπανία. Κι εκτός αυτού, μέσα κι από τη γραφιστική του Σταύρου Κούλα, είναι πολύ εύκολο να γλιστρήσεις διαβάζοντας το σε μια γλυκιά μελαγχολία για τα 80’s.

Και στις παρακάτω σελίδες μπορείτε να διαβάσετε ένα μικρό διήγημα του Abuli ασφαλώς με εικονογράφηση του Jordi Bernet, από το τεύχος 97 της βαβέλ που βγήκε το Μάιο του 1987.

Κι εδώ, άλλη μια μικρή ιστορία του Enrique Sanchez Abuli μέσα από το τεύχος 98 της βαβέλ.