διαβάστε στα λήμματα της κομικοπαίδειας: βιογραφικά στοιχεία, συνεντεύξεις, κριτική, αυτοτελείς ιστορίες κόμικς και συνολική αποτίμηση του έργου -περισσότερο, ή λιγότερο αγαπημένων- δημιουργών μέσα από το πρίσμα του πολιτικού τους περιβάλλοντος και της εποχής / περί της εξέλιξης των κόμικς, τα κινήματα με τα οποία συνδέθηκαν, τη φιλοσοφία, τη σημειολογία αλλά και την παραφιλολογία που εξαρχής τα τύλιξε / περί της αλληλεπίδρασης με τη λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες, τον κινηματογράφο και την τυπογραφία εν γένει / και, περί των διαφόρων περιοδικών “κόμικς και όχι μόνο” μέσα από τα οποία έγινε εφικτή αυτή η χάρτινη έφοδος στον ουρανό…

Το όνομα Σανγκάη ανήκε αρχικά σ΄ένα φανζίν το οποίο πρόλαβε, ανάμεσα στο φθινώπορο του 2006 και το χειμώνα του 2008, να εκδόσει 3 μόλις τεύχη. Το όνομα αυτό κληρονομεί αυτό εδώ το site. Υπάρχει λοιπόν ένα νήμα που συνδέει αυτά τα εγχειρήματα μεταξύ τους όπως και με άλλα παρόμοια. Με εκδόσεις και περιοδικά του παρελθόντος, με ανθρώπους, σπίτια και στέκια. Αλλά ας μείνουμε προς το παρόν στο ιστορικό του εν λόγω φανζίν. Η Σανγκάη γεννήθηκε μέσα από συζητήσεις και ξενύχτια μα κυρίως μέσα από τηνα ανάγκη να γεννηθεί κάτι που, όσο προσπαθούσαμε να το φανταστούμε τόσο μας ξέφευγε. Η επιθυμία άλλωστε είναι ολισθηρή κι όχι ηρωϊκή και πένθιμη. Την ίδια εποχή πάνω κάτω, γεννήθηκε κι ο αδερφός της Σανγκάης, το a.peb.o.t. Φανζίν άτακτης έκδοσης που, με κεντρικό μέσο τα κόμικ, πάλεψε κόντρα στα ήθη της διαχωρισμένης τέχνης για να ενώσει ανθρώπους, τέχνες και πρακτικές παρέμβασης στο δημόσιο χώρο, αφήνοντας εντέλει πίσω του κάτι παραπάνω από 5 τεύχη· την ανεκτίμητη εμπειρία της συλλογικής δράσης. Στο πλαίσιο της ίδιας παρέας, των ίδιων σπιτιών και στεκιών αλλά και της ίδιας αγάπης για την τυπογραφία, εκκολαύτηκε και το εγχείρημα της Σανγκάης. Στη Σανγκάη συμμετείχαμε 5 φίλοι προσπαθώντας, μ’ αυτό το όχημα να μίλησουμε αφενός για όσα γουστάραμε κι αφετέρου, για τις αιτίες και τις επιθύμιες μας. Γι αυτό, όπως και κάθε φανζίν, η Σανγκάη αναδίδει αυτήν την έντονη υποκειμενικότητα. Άλλωστε ποιος μπορεί να ξεχωρίσει με σαφήνεια την αυτοπαρατήρηση από την εξιστόρηση; Από την άλλη όμως η Σανγκάη διακατέχονταν από έντονες και δημιουργικές φυγόκεντρες δυνάμεις. Λάτρευε να κοιτάει με γυμνά μάτια τις ηλιαχτίδες ακόμα κι αν αυτές θόλωναν την όραση της. Η ζεστασιά μιας (έστω και φανταστικής κοινότητας) ήταν η δική της Ιθάκη. Γι αυτό και η Σανγκάη είχε σαν προίκα -κι όχι σαν άγκυρα- τις εμπειρίες και τις μετεφηβικές μανίες της. Είχε σα σημείο εκκίνησης -κι όχι σαν ιερό- μια υποκειμενικότητα ρευστή και δυναμική. Δεν της άρεσε καθόλου η μοναξιά – προτιμούσε τα χάδια. Ακόμα ακόμα και την κυκλοθυμικότητα της παρέας. Έτσι, ενώ κατάφερε να βγάλει με τα πολλά 3 τεύχη, η εμπερία της αφομοιώθηκε σε άλλα εγχειρήματα αλλά και αγαπήθηκε από ανθρώπους εκλεκτούς με το πέρασμα του χρόνου. Αλλά αρκετά με τους σοβαροφανείς απολογισμούς. Η Σανγκάη, ήταν κάποτε νεαρή κι ατίθαση και διακήρυττε με πάθος πως γράφει στ’ αρχίδια της τη μελαγχολία και τον ρομαντισμό. Ε, αυτό τουλάχιστον ισχύει ακόμα.

τεύχος #1,
φθινώπορο
του 2006

τεύχος #2,
χειμώνας
του 2007

τεύχος #3,
χειμώνας
του 2008

Το site αυτό θα είναι πάντα υπό εξέλιξη. Κι αυτό διότι οι επιθυμίες κι οι στόχοι που εκπληρώνει είναι ακόμα υπό εξέλιξη. Το εγχείρημα της Κομικοπαίδειας -εξ’ ορισμού ανεξάντλητο- υπαινίσεται έναν ευρύτερο στόχο· μια χαρτογράφηση της έκρηξης των υποκειμενικοτήτων που, στα 60’s και τα 70’s ξαναγέννησε τα κόμικ και τον ανεξάρτητο τύπο και που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Σημείο εκκίνησης αυτής της “αρχαιολογίας” είναι καταρχάς τα κόμικς αλλά και τα περιοδικά κι οι ομάδες που τα ανέδειξαν. Μ’ αυτήν την έννοια η κομικοπαίδεια δεν είναι παρά ένα πρώτο βήμα· απαραίτητο κι αγαπημένο μεν αλλά λειψό. Όποιος κι όποια πιστεύει πως μπορεί να συμβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο, ας στείλει ένα mail στο sangaymag@yahoo.gr.