Gipi

Με λένε Gianni Pacinotti. Το όνομα Gipi το επινόησα, έτσι στα γρήγορα και με μεγάλη ταραχή, μια μέρα που (χωρίς να το περιμένω) μου είπαν ότι θα δημοσιευτεί το πρώτο μου σχέδιο. Εντάξει, μετάνιωσα γι’ αυτήν την επιλογή. Yπήρχαν πολύ καλύτερα ονόματα. Αλλά εκείνη τη μέρα ήμουνα πολύ μπερδεμένος. Και παραμένω μπερδεμένος. Άρχισα να σχεδιάζω για τη διαφήμιση. Σερβιέτες που χόρευαν, απορρυπαντικά που πετούσαν, τέτοια πράγματα. Στη διαφήμιση έμαθα όμως και να γράφω, οπότε ρεφάρισα κάπως. Τα πρώτα «σοβαρά» σχέδιά μου δημοσιεύτηκαν στο εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό Cuore, στο Il Clandestino Zapata, στο Boxer, στο Blue, και στις καθημερινές εφημερίδες Il Manifesto και Liberazione.
Πολλές εκθέσεις πρωτοτύπων μου έχουν γίνει στην lταλία και στο εξωτερικό, αλλά εγώ δεν έχω πάει ποτέ, οπότε δεν μπορώ να σας πω και πολλά πράγματα. Εδώ και δύο χρόνια, διδάσκω κόμικς και εικονογράφηση στη Διεθνή Σχολή Κόμικς της Φλωρεντίας, όπου έμαθα ν’ αγαπάω τους μαθητές και αρραβωνιάστηκα με μια πολύ όμορφη καθηγήτρια της εικονογράφησης. Αυτήν την εποχή, ετοιμάζω ένα καινούριο άλμπουμ και κάποιες ιστορίες που θα δημοσιευτούν στην lταλία και στο εξωτερικό. Μέχρι και σήμερα ακόμα, δεν έχω μάθει να γράφω ένα αξιοπρεπές βιογραφικό σημείωμα.

Αυτά τα λόγια έγραψε για τον εαυτό του ο Gianni Pacinotti τα οποία συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο του 7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κόμικς της βαβέλ, με γενικό τίτλο “Το άλλο μισό του ουρανού”. Να συμπληρώσουμε με τη σειρά μας, για τον Gipi, πως η δουλειά του ξεχωρίζει, τόσο χάρη στην εκπληκτική χρήση του χρώματος, τις “αβέβαιες” μορφές που αναδύονται από την ακουαρέλα του, όσο και για τα απαιτητικά του σενάρια. Μικρές “εφηβικές”, ενίοτε ιστορίες, χωρίς εύκολη διέξοδο, ή ηθικολογίες. Μέσα από τις μικρές του ιστορίες, μιλάει, δήθεν αδιάφορα, για ανθρώπους, πόλεις, εποχές… Καταστάσεις που επαναλαμβάνονται καθώς χάνονται και χάνονται ενώ επαναλαμβάνονται. Περίεργο δεν είναι; Όμως ο πιζανός δημιουργός δεν έχει μείνει μόνο στα κόμικ. Το 2000 ίδρυσε την εταιρία Santa Maria Video και μεταπήδησε στη δημιουργία ταινιών και μικρών animation!

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μια μικρή ιστορία του ιταλού κομιξά, μέσα από το τεύχος 192 της βαβέλ, με τίτλο “Ραντεβού στη Βενετία”.


Κι εδώ, μια ακόμη, πο σκοτεινή ιστορία του με τίτλο “Άγγελοι και προϊστάμενοι” μέσα από το τεύοχς 242 της βαβέλ.